برخي از صاحب‌نظران بنيان اين سازه را به عهد تيموري و برخي ديگر به دوران صفويه نسبت مي دهند، كه بر روي سنگ‌هاي آهکي دوران دوم زمين‌شناسي با مصالح سنگ، آجر و ملات ساروج ساخته شده است. اين بند، آب مورد نياز كشاورزي دشت مشهد را تامين مي نموده و در افزايش آب هاي زير زميني منطقه نيز موثر بوده است.